 Het is een bijzonder fenomeen: de natuur trekt zich terug - verstilt - en dieren starten een winterslaap. Alles is gericht op zo min mogelijk energieverspilling, rust en reflectie voor zover je die kwaliteit aan de natuur kan toedichten. En wat doet de mens, ook al loopt die in de periode meestal op z’n tandvlees? Drie feesten vieren. Dat is vragen om gedoe. Alle reserves worden er in december uitgeperst om uitgeput en een stapel niet-haalbare voornemens rijker, het nieuwe jaar te starten.
1 Comment
Het ging een tijd heel lekker. Het een na het andere idee popte op en de app ‘notities’ stond standaard open. Tot een paar weken terug. Mijn hoofd blijft vol maar met van alles behalve creativiteit. Juist nu een afspraak met mijn schrijfcoach voor de deur staat. Een ochtend lang probeer ik er iets uit te persen. Tevergeefs. Geforceerd besluit ik er maar gewoon even niet mee bezig te zijn. De inspiratie komt vanzelf weer. Toch?   ‘How to deal with people who drain your energy?’ Deze kop komt voorbij op het moment dat ik volslagen leeggezogen voor me uit zit te kijken. Perfecte timing, ware het niet dat ik zelfs te uitgeput ben om de link te openen. “Zo herkenbaar,” verzucht een vriendin ’s avonds. “Mensen die alle fut uit je trekken. En het frustrerende is: je hebt het pas door als het te laat is...."  ‘Meer rust momenten.’
Een collega vertelt over een Brits onderzoek. De vraag was wat mensen anders zouden willen doen als zij hun leven opnieuw konden invullen. Het onderzoek kreeg de toepasselijke titel: Take a bath instead of a shower.  Al het vroegere stampwerk ten spijt, als het op jaartallen aankomt ervaar ik al snel een (groot) zwart gat. Laat mij de ervaringen, beelden en omstandigheden maar oproepen. Voor de harde cijfers kijken ik liever naar mijn gesprekspartner. ’Ik ben nu eenmaal slecht met getallen’, is mijn weinig steekhoudende argument.
 ‘Is het voor iedereen duidelijk?’ Ik knik wat afwezig. Hoe moeilijk kan het zijn: luisteren en niet reageren. Een paar ronden achter elkaar. Ook mijn groepsgenoten maken bevestigende geluiden en gebaren. ‘Mooi. Dit heet overigens de contemplatieve dialoog,’ vult de procesbegeleider tevreden aan.  'Hoe gaat het met je?' 'Ja, druk.' Stilte. Ik twijfel. Zal ik zeggen dat dit geen antwoord is op mijn vraag? Bij het zien van de rusteloze blik in de ogen van mijn gesprekspartner kies ik eieren voor mijn geld. Niet het juiste moment en het geschikte persoon. |
Welkom op mijn site! Wekelijks blog ik over alledaagse gebeurtenissen en interacties: dat ene ongemakkelijke moment in de lift, onvermijdelijke verwachtingen, irritant ongewenst - niet uit je systeem te krijgen - gedrag, verwarrende reflexen, opmerkelijke gewoonten en vluchtige ontmoetingen. Dingen die aandacht én verdieping vragen maar waar wij - in de veelheid der dingen - gemakkelijk aan voorbij gaan.
Met mijn blog wil ik vanzelfsprekendheden expliciteren, gesprekken entameren en reflectie uitlokken.
Ontvang wekelijks mijn weekly consideration in je mailbox! Archives
December 2019
|
