Zet de teller aan

“Mooi zo’n jaarlijkse retraite. En wat doe je maandelijks, wekelijks én dagelijks om je balans te houden?” Lekker dan. Met lichte trots vertel ik mijn collega over het belang van rust, reflectie en balans. En dat ik mijzelf daarom - als kers op de taart - jaarlijks een ‘mini retraite’ gun. Maar de crux zit ‘m natuurlijk zijn opmerking: hoe incorporeer je de mooie woorden en filosofieën in je dagelijks ritme. 

---

Onder het mom ‘denk groot, begin klein’ besloot ik een jaar geleden elke dag te starten met de Zonnegroet. Dan had ik mijn dagelijkse rust moment in ieder geval al een beetje getackeld. Leek mij simpel én heilzaam voor lichaam en geest. Kwestie van een kwartiertje eerder opstaan en niet in een reflex gelijk onder de douche springen. Detail was dat ik hier in december mee begon. Het leidde tot heel wat innerlijke discussies: donkere kamer en koud matje versus warm nestje. Een jaar later blijft het aantrekkelijk om nog even te snoozen. Alleen ga ik vervolgens later naar werk in plaats van dat ik mijn yoga momentje oversla.

Zo’n nieuwe routine inbouwen klinkt eenvoudig - gewoon een kwestie van doen - maar vraagt behoorlijk wat: bewustzijn, doorzettingsvermogen, tijd, oefening, herhaling, herhaling en nog meer herhaling. En bovenal loslaten van oud gedrag - voor mij de grootste uitdaging. Het gaat erom dat je een nieuwe respons eigen maakt oftewel, een nieuwe neurale verbinding aanmaakt. Het gebaande ‘pad’, die fijne, vertrouwde snelweg, sluit je af. In plaats daarvan verken je een nieuw, hobbelig, ongemakkelijk en vooral onbekend paadje waarvan je nog niet precies weet wat het je brengt. Uit zelfbehoud is de oude weg, je bekende reflectie/gedrag, zoveel veiliger. En bovendien vaak automatisch en dus makkelijker. Pas als de nieuwe route echt 'uitgesleten' is, kan de oude snelweg in verval raken. Verdwijnen doet hij echter nooit.

De meningen over hoeveel tijd het kost om nieuw gedrag aan te leren verschillen nogal: van drie weken tot 66 dagen. Zelf ben ik altijd uit gegaan van 64 dagen - onafgebroken. Eén keer een terugval en je bent weer terug bij af. Bij mij staat de teller sinds vanochtend op 2. Ik ben mijn ochtendsessie aan het uitbreiden met de vijf Tibetanen. “Kijk mijn ‘kipfiletjes’ zijn echt strakker” riep een vriendin een tijdje geleden terwijl ze naar haar armen wees. Meer argumenten heb ik niet nodig. Nu eens kijken hoe ik daar 's ochtend over blijf denken. Nog tweeënzestig dagen.