​'Hoe gaat het met je?'
'Ja, druk.'
Stilte. 
Ik twijfel. Zal ik zeggen dat dit geen antwoord is op mijn vraag? Bij het zien van de rusteloze blik in de ogen van mijn gesprekspartner kies ik eieren voor mijn geld. Niet het juiste moment en het geschikte persoon.

​Onder borstelige wenkbrauwen kijkt een paar ogen mij twinkelend aan. Gevolg door een onhandige knipoog. Een tevergeefse poging om de rest van z’n fiets - aan weerszijden een een kirrend kind - te verdoezelen. Of gewoon een moment van herkenning: genietend van de zon én mijn muziek, zit ik met half open jas swingend op de fiets.