 | Twee vloerbroden puilen uit mijn rugtas. Mijn handtas, die volgens sommigen de proportie van een weekendtas heeft, stouw ik vol met losse broodjes, melk, kaas en noten. Het past net. De fles wijn neem ik onder de arm mee. 'Nee hoor, lukt wel zo', zeg ik met een rood aangelopen hoofd. Alles om maar 'plastic-tas-vrij' te blijven. Alhoewel, een goede shopdag resulteert nog altijd in minimaal één plastic zak. Weinig visionair, wel makkelijk. |
Plasticsoep
Ze lijken zo onschuldig maar met een gemiddelde levensduur van 15 minuten en een afbreektijd van 10 á 20 jaar, maakt een plastic zakje meer kapot dan je lief is. Plastic is ooit geïntroduceerd als het perfecte, goedkope én multifunctionele materiaal. Jaarlijks belandt zo’n 8 miljard kilo kunststof in de oceaan. Zeestromen slepen het afval bijeen. Zo ontstaan drijvende vuilnisbelten. Wij kennen er sinds eind jaren negentig vijf. Hawaï is daarbij een ‘hub’: grote hoeveelheden afval spoelen hier aan, soms na jarenlang dobberen. Zo bleek een aangespoeld item nog uit de tijd van de Sovjet-Unie te stammen en al twintig jaar onderweg te zijn.
Voedselketen
Het probleem beperkt zich niet alleen tot de zichtbare bende. Kleine, voor het oog nauwelijks zichtbare deeltjes drijven overal in de zee. Ook in het prachtig blauwe, ansichtkaart waardige water. (On)gemerkt mengen die zich met het zeeleven en sluipt het in onze voedselketen: minuscule deeltjes dringen door in weefsel, beesten zien het aan als plankton, vissen knabbelen nieuwsgierig aan onbekende objecten en vogels geven het aan hun jongen. Als gevolg sterven er per jaar zo’n één miljoen vogels en 100.000 dieren. Vanuit de overlevenden is het stapje naar de mens snel gemaakt: besmette 'producten' belanden op ons bord en in ons lijf. De lange termijn consequenties daarvan zijn onduidelijk.
Bewustwording
Sinds 1 januari zijn in Nederland de zo gemakkelijk en vervuilende plastic tassen alleen nog maar tegen betaling verkrijgbaar. Ruim een half jaar laten bieden winkels ze nauwelijks meer aan. Zo simpel en effectief kan een regel zijn. Het heeft shopgedrag weten te beïnvloeden en bewustzijn aangewakkerd.
Ze lijken zo onschuldig maar met een gemiddelde levensduur van 15 minuten en een afbreektijd van 10 á 20 jaar, maakt een plastic zakje meer kapot dan je lief is. Plastic is ooit geïntroduceerd als het perfecte, goedkope én multifunctionele materiaal. Jaarlijks belandt zo’n 8 miljard kilo kunststof in de oceaan. Zeestromen slepen het afval bijeen. Zo ontstaan drijvende vuilnisbelten. Wij kennen er sinds eind jaren negentig vijf. Hawaï is daarbij een ‘hub’: grote hoeveelheden afval spoelen hier aan, soms na jarenlang dobberen. Zo bleek een aangespoeld item nog uit de tijd van de Sovjet-Unie te stammen en al twintig jaar onderweg te zijn.
Voedselketen
Het probleem beperkt zich niet alleen tot de zichtbare bende. Kleine, voor het oog nauwelijks zichtbare deeltjes drijven overal in de zee. Ook in het prachtig blauwe, ansichtkaart waardige water. (On)gemerkt mengen die zich met het zeeleven en sluipt het in onze voedselketen: minuscule deeltjes dringen door in weefsel, beesten zien het aan als plankton, vissen knabbelen nieuwsgierig aan onbekende objecten en vogels geven het aan hun jongen. Als gevolg sterven er per jaar zo’n één miljoen vogels en 100.000 dieren. Vanuit de overlevenden is het stapje naar de mens snel gemaakt: besmette 'producten' belanden op ons bord en in ons lijf. De lange termijn consequenties daarvan zijn onduidelijk.
Bewustwording
Sinds 1 januari zijn in Nederland de zo gemakkelijk en vervuilende plastic tassen alleen nog maar tegen betaling verkrijgbaar. Ruim een half jaar laten bieden winkels ze nauwelijks meer aan. Zo simpel en effectief kan een regel zijn. Het heeft shopgedrag weten te beïnvloeden en bewustzijn aangewakkerd.
