Spiegel

Met een opengesperd bekje kijkt het Makaka
aapje mij aan. Niet agressief, eerder uitdagend. Alsof ze mijn gedachten leest.
"No," roep ik zo stellig mogelijk.
Tevergeefs, het beestje springt op me
en zet haar tandjes in mijn arm.
Speels - zonder een spoor achter te laten.
Daarna keert zij mij de rug toe.

---

"Geef haar wat tijd, ze zoekt straks zelf toenadering," stelt de eigenaar van het guesthouse mij gerust. "Sinds een maand wipt ze dagelijks langs. Ze woont daar," hij wijst naar de jungle pal achter het guesthouse en aait 'monkey' ondertussen liefdevol over haar bolletje.

Momenten voor een nadere kennismaking zijn er genoeg: lezend in een hangmat, springt ze op me en begint ze aan de rug van mijn boek te knabbelen. Als ik onder de douche wil stappen, zit zij boven op de douchekop water te drinken. En wanneer ik even meer aandacht heb voor mijn drankje dan de omgeving, grist zij de kamersleutel onder mijn neus vandaan. Telkens als ik haar zie hoor ik kort - maar onmisbaar - achter in mijn hoofd, de GGD-arts lispelen: rabiës, herpes.... De daaruit voortvloeiende, deels onbewuste, emoties hebben duidelijk een weerslag op het diertje.

Van de geschetste toenadering komt het dan ook niet; ze blijft me stangen. Ik realiseer me dat het aapje mij simpelweg spiegelt: ik lok haar gedrag uit. Dat het ook anders kan, blijkt uit de interactie tussen het beestje en een andere gast. Met lichte jaloezie kijk ik hoe zij elke ochtend zijn haar doet, waarna ze gemoedelijk naast elkaar op de bank zitten.

Kwestie van actie - reactie, zoals voor alle relaties geldt. Met het belangrijke verschil dat mensen hun respons nog wel eens verbloemen of aanpassen. Dieren en niet te vergeten kleine kinderen, reageren daarentegen zuiver en intuïtief. Ongehinderd door angsten, vooroordelen of verlangens.

Het aapje maakt mij in een split second duidelijk hoe, in onze cognitieve, materialistische maatschappij, onbevangenheid en instinct naar de achtergrond zijn gedrongen. En hoe we in bepaalde mate vervreemd zijn geraakt van de natuur - misschien ongemerkt, in ieder geval ongewenst. Tijd om terug te gaan naar ongekleurd ervaren.